Column Hylke Kerstens: "ik wil naar Velp"

Je wekker schalt door de kamer en jij haast je naar beneden. Net voor dat je de iPad kunt grijpen, trek ik die voor je neus weg. “Alwin, ik moet je iets vertellen. Opa is vannacht dood gegaan.”

In de auto zet je jouw lievelingsliedje van Guus Meeuwis aan. Onrustig, maar vooral luidkeels zing je mee: “Je maakt het mooi, je maakt het mooier!" Het dringt tot mij door hoe voorspelbaar Guus voor je is. Hij wijkt nooit af van jouw verwachting, hij brengt je altijd exact hetzelfde in 3 minuut 28. Op het moment dat jij daar behoefte aan hebt.

In Velp ga je haastig op zoek naar je begeleiders. Daar in de omkleedruimte, geven Patricia en Miranda jou binnen enkele minuten de duidelijkheid waar je behoefte aan hebt. Ze zeggen juist datgene waar ik de woorden niet voor kon vinden. Zij weten precies wat jij op dat moment van hen nodig hebt, omdat ze elke dag opnieuw hun best doen om jou te begrijpen.

Aan het einde van de dag haal ik je op in Velp. Je bent ontspannen. Terug in de auto zetten we Guus weer aan. Je vertelt dat je nu wél begrijpt wat doodgaan is. “Dat opa niet terugkomt, ook niet op dinsdag. Maar ik ben wel jarig in maart.”

Plots besef ik me hoe dankbaar ik ben voor alle begeleiders om jou heen. Guus schreef jouw lievelingsliedje vast over hen. Zij maken het mooi.

- Hylke