‘Er is veel veranderd, maar de gezelligheid is er niet minder om’

Het coronavirus heeft een grote impact gehad op het leven van onze cliënten, hun naasten en onze medewerkers. Stap voor stap pakken we nu de draad weer op. Begeleider Lisa van Lipzig blikt terug en kijkt vooruit.  Ze is begeleider bij Atelier Jerusalem, creatieve dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking:

“Na drie maanden lockdown mochten we half juni de deuren van Atelier Jerusalem weer openen. We hadden flink opgeruimd, om zo veel mogelijk ruimte te maken voor onze cliënten. Omdat we afstand tot elkaar moeten bewaren, konden we niet meteen iedereen verwelkomen. We zijn begonnen met vijf mensen. Samen met de dvc’er hebben we gekeken voor wie van onze cliënten het opstarten van dagbesteding het belangrijkst was. Bijvoorbeeld voor de vrouw die dacht dat ze door ons ontslagen was en daardoor niet meer mocht komen. Ze begreep niet dat ze thuis moest blijven vanwege corona. Je had haar moeten zien toen ze voor het eerst weer hier was. Zo blij! Gelukkig mogen sinds kort alle cliënten weer komen.

Het atelier is voor onze cliënten wat een werkplek voor iemand anders is: een wereld naast je leven thuis. Het is prettig om ’s ochtends een bestemming te hebben en het is fijn thuiskomen na een dag hard werken, dat ervaren onze cliënten ook zo. In het atelier ontmoeten ze bovendien andere mensen dan hun huisgenoten. Dagbesteding vervult een belangrijke sociale functie, daar is denk ik niet iedereen zich bewust van.

Toen de deuren van Atelier Jerusalem gesloten bleven, zijn mijn collega’s en ik bij de woongroepen van onze cliënten gaan werken. We hebben geknutseld, spelletjes gespeeld, gewandeld, veel met familie, vrijwilligers en bewoners van andere locaties gebeld en allerlei klusjes gedaan waar je normaal niet gauw aan toekomt, zoals het opruimen van de garage. We hadden meer tijd voor de cliënten, dat voelde goed en dat gaf ruimte om eens iets nieuws uit te proberen. We hebben ze bijvoorbeeld aangewend dat ze hun bord in de vaatwasser zetten na het eten. Door ze meer van dat soort taakjes zelf te laten doen – wat ze prima kunnen – houd je als begeleiding iets meer tijd over voor de cliënten zelf. Dat voelt goed.

In het atelier houden de cliënten zich heel netjes aan de nieuwe regels. Zo vragen we ze zoveel mogelijk te blijven zitten. Als ze iets nodig hebben, halen wij het voor hen. Elke keer als iemand een schaar gebruikt heeft, maken we die schoon. En als iemand naar het toilet moet, even verderop in het pand, lopen we mee – het atelier is gehuisvest in een openbaar gebouw, dus we moeten ons veilig bewegen tussen de andere gebruikers. Die anderen zijn trouwens ook blij dat we er weer zijn. Ze zijn heel begaan met de cliënten en hebben steeds naar hen gevraagd. Die waardering is heel mooi.

Veel cliënten nemen in de zomer even vrij. Maar omdat ook de vakantie dit jaar anders dan anders verloopt, zijn we een beetje bang dat ze misschien niet genoeg om handen hebben. We maken daarom met collega’s van het atelier en de woningen in Venray een vakantie-activiteitenprogramma. Met bijvoorbeeld een koffie-inloopuurtje, een sportactiviteit en een online bingo, zoals we die de afgelopen maanden een paar keer hebben georganiseerd. Samen maken we er wel wat van. Want er mag dan veel veranderd zijn de afgelopen maanden, de gezelligheid is er niet minder om.”