Petra's zoon woont zelfstandig: 'de begeleiding voelt als een warm bad'
Petra is de moeder van Marcel (40). Hun verhaal is op z’n minst bijzonder te noemen. Marcel komt als hij drie jaar is als pleegzoon bij Petra en haar man Jan wonen. Zij is dan nog maar 21 jaar. Ze vertelt over de unieke band die ze met haar zoon heeft:
“Na mijn zorgopleiding kon ik niet direct een baan vinden. Nu niet voor te stellen, maar dat was zo in 1981. Daarom ging ik tijdelijk aan de slag in de Sint Maartenskliniek. Daar zag ik Marcel voor het eerst. Hij was amper één jaar oud en ondervoed. Daar lag hij in dat ziekenhuisbedje, ik voelde de klik meteen. Ik ben helemaal niet zo van het spirituele, maar soms komt er iets op je pad, dat gewoon zo moet zijn. Dat is Marcel voor mij.
Achttien jaar
Zijn biologische ouders waren door veel problemen niet in beeld. Ik nam Marcel een nachtje mee naar huis en dat gebeurde steeds vaker. Nu ik eraan terugdenk, best bijzonder. Ik was net achttien jaar en woonde nog thuis. Marcel sliep op mijn kamer in een campingbedje naast mijn bed. Ook mijn familie heeft hem meteen omarmd. Ik had toen al een aantal jaar een relatie met Jan, inmiddels zijn we getrouwd.
Marcel kwam steeds vaker bij ons en in mei 1985 kwam hij definitief bij mij en Jan wonen. Het klinkt misschien bijna ongeloofwaardig, maar dat is allemaal soepel verlopen. In 1986 kregen we een dochter, Kim. Met z’n vieren zijn we een fijn en warm gezin.
Dichterbij
Kim ging al best vroeg uit huis. Marcel niet. Daar dachten we eigenlijk nooit over na. Tot er op zijn dagbestedingsplek een andere indicatie moest worden aangevraagd. Hij ging van de WMO naar de WLZ. Toen ben ik mij ook gaan verdiepen in organisaties die wonen voor mensen met een verstandelijke beperking aanbieden. Marcel was toen 38 jaar. Tijdens mijn zoektocht kwam ik bij Dichterbij terecht. Ook dit kwam eigenlijk gewoon op ons pad.
Nieuwbouw
Het voelde direct als een warm bad. De zorgconsulent was fantastisch. We hadden direct een klik. Ze kwam snel met een passend aanbod. Een prachtig nieuw te bouwen appartement in Malden. Daar kon Marcel zelfstandig wonen met begeleiding. Het hele traject werden we door Dichterbij aan de hand meegenomen. We gingen regelmatig kijken bij de bouw en leerden alvast de buren van Marcel kennen. Hij mocht zelf een keuken, tegels en een vloer uitzoeken en samen met Kim kocht hij meubels.
"Het voelde direct als een warm bad. De zorgconsulent was fantastisch."
Petra
moeder van Marcel
Verhuizing
Toen het zover was, vond ik het echt wel spannend. Ik dacht dat ik in een zwart gat terecht zou komen. Gelukkig viel het mee. Marcel vond snel zijn draai en Jan en ik genoten van onze tijd samen. Elk weekend komt Marcel naar huis, dus we hoeven hem nooit lang te missen. Samen met ons hele gezin, Kim heeft inmiddels twee kinderen, gaan we regelmatig een weekend weg. Daar geniet ik van. Marcel is ook dol op de kinderen, hij is een fijne oom.
Marcel is een hele spontane, vriendelijke jongen. Hij maakt makkelijk contact, maar vindt het wel prettig als dingen op zijn manier gebeuren. Hij houdt van muziek en speelt graag spellen op zijn computer. Hij kan goed zijn eigen ding doen. Fijn dat dat ook kan in zijn eigen appartement.
Begeleiding
De begeleiding vanuit Dichterbij is erg goed. Ze komen minimaal eens per dag bij Marcel langs en helpen hem onder andere met koken en poetsen. Daarnaast heeft Marcel ook goed contact met zijn buren. Ze koken om beurten en gaan dan bij elkaar eten. Ze bellen elkaar geregeld en drinken zo nu en dan samen wat. De lijntjes met de begeleiding zijn kort. Zowel voor Marcel als voor mij. Als ik een vraag heb, kan ik ze altijd bellen, appen of mailen. Ik zou eigenlijk geen enkel kritiekpunt kunnen noemen.
Dankbaar
Ik ben heel dankbaar dat dit allemaal op mijn pad is gekomen. Alles is zo goed verlopen. Dat is eigenlijk toch best wel bijzonder als ik zo terugkijk. Ik had het niet anders gewild en ben een heel tevreden mens.”
